Damvereniging Schaesberg beschikt nog niet (of niet meer) over een website.
Om toch clubinformatie naar buiten te brengen maken we van dit podium even misbruik om de vereniging op het wereldwijde web haar zegje te laten doen.
Natuurlijk hopen wij dat de club binnenkort weer over een eigen website zal kunnen beschikken.
Website Damvereniging Schaesberg
Re: Website Damvereniging Schaesberg
DVS Schaesberg – Roderland
Als eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen stond er de kraker Schaesberg – Roderland op het programma. Twee kampioenskandidaten die in het verleden al menig robbertje met elkaar hebben gevochten om de hoogste plek in de Limburgse provinciale competitie.
Dit beloofde bij aanvang de nodige vuurwerk op te leveren, mede gelet op de nieuwe regels welke bepalen dat de vier hoogste ratingspelers ook in (willekeurig) volgorde op de hoogste 4 borden dienen plaats te nemen.
André Maertzdorf had al in een vooruitgespeelde wedstrijd tegen Werrebrouck de spits afgebeten en de eerste twee punten van het nieuwe seizoen ingebracht, wat een welkome beginstand was voor de officiële start van de wedstrijd. Ik begreep dat desondanks de vooruitgespeelde wedstrijd onze Roderlandse vriend het nog voor elkaar kreeg om zijn vliegtuig naar Thailand te missen. Maar dat is weer een ander verhaal.
Paul Stevelmans had een groot deel van de wedstrijd tegen Bremmer het mindere van het spel. Maar door onder meer wat zetjes in de stand te vlechten, sloeg dat zelfs om naar een voordeel wat voor Paul het moment was om remise te vragen en geaccepteerd te krijgen.
Ton van Hove zat tegen Gorski in de positie om vol op de winst te spelen. Na een achterloopje van de tegenstander kon Ton met een damzet (en dito afname) een schijfje voorsprong nemen, wat vakkundig tot winst werd gevoerd.
Leon Oudenes zat tegen ex Belgisch kampioen Rudi Claes met de opdracht een punt te pakken (wat gezien het ratingverschil ook de opdracht was voor Valere Hermans en Wiel Maertzdorf).
In een scherpe opening probeerde Rudi een half- open klassieke stand te krijgen met wit, welke door goed tegenspel echter niet goed uit de verf kwam. De eerste 25 zetten nam al 5 kwartier in beslag, met nog veel schijven op het bord. Beide spelers durfde het niet aan te laten komen op een complexe variant, welke bij analyse ook al een uur in beslag nam om te beoordelen, wat er al dan niet allemaal mogelijk was geweest. In het middenspel heeft de witspeler een leuke combinatie gemist wat tot winst zou hebben geleid. Door een inschattingsfout van Rudi kon Leon een geforceerde schijfwinst afdwingen en een overwinning leek in de maak. Ondanks compensaties voor wit leek zwart een goed plan uit te voeren voor de overwinning. Echter door een onnauwkeurigheidje, kreeg Leon de winst net niet rond en kon Claes nog ontsnappen. Al met al een enerverende wedstrijd tussen deze matadoren.
Wiel Maertzdorf had tegen Olga Kamyshleeva een sterke opponente. Wiel had zijn huiswerk echter goed verricht en had reeds verwacht dat Olga met haar favoriete 31-26 opening van stal zou komen. En inderdaad de eerste zet en dito opening kwam op het bord. Door alle gevaren vakkundig te ontwijken leek een puntendeling al vroeg in de maak. Door ook de laatste kansen voor Olga met een goed offer te omzeilen werd de remise overeengekomen.
Voor Bram Verhoef was het de hele wedstrijd al zweten geblazen tegen Everduim. Met een massieve aanval trok deze ten strijde. Bram was echter goed tegen deze druk bestand en wist met kunst en vliegwerk de schade te beperken. Ten koste van veel schijfmateriaal kon hij een dam halen.
Het afspel werd vervolgens een boeiend toneel tussen een dam en vier schijven tegen acht schijven, welke gevaarlijk opdrongen om tot dam te kunnen promoveren. Schijfje voor schijfje kon onderweg worden opgeraapt, maar de veilige remisehaven was echter nog niet in zicht. Wellicht had er voor de Roderlander meer ingezeten, maar in de uiteindelijke vier om twee, kon Bram met een niet te pareren achterloop het vierde schijfje van het bord halen en derhalve de remise afdwingen.
Louis Peters had tegen de onberekenbare tegenspeler de Baetselier een lastig middagje de eerste helft van de partij. Door een goede opstelling kon de Belg veel zetjes en dreigingen in de stand brengen. Echter bij de uiteindelijke verzilvering greep hij mis. Een onafwendbare schijfwinst had zijn goede spel kunnen opleveren en grote kansen voor de winst. Na deze gemiste kans werden langzamerhand de bordjes omgedraaid en kreeg Louis Peters de betere kansen. Na een noodzakelijk offer om een oppositionele vier om vier te vermijden kon de remise worden bereikt.
Valere Hermans kreeg als vuurdoop zijn kans om zijn vechtersmentaliteit te bewijzen tegen Brion Koullen. In het middenspel kwam onze Belgische aanwinst echter steeds lastiger te staan. De hectische tijdnoodfase werd getypeerd met een hoog slagfrequentie (en volume) om de benodigde zetten te kunnen afleveren. Nadat de kruitdampen waren opgetrokken bleek Brion een kansrijke positie te hebben. Met voor beide een dam en vier schijven werd op het scherpst van de snede gespeeld. Door inventieve dreigingen in de stand te vlechten wist de Vlaamse leeuw zijn opponent voor onoverkomelijke problemen te stellen om de winst rond te krijgen. Als laatste partij van de dag werd een gedenkwaardige wedstrijd afgesloten met een 10-6 eindstand. Een mooie en zwaar bevochte overwinning voor de Schaesbergers en derhalve een uitstekende start van de competitie.
Als eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen stond er de kraker Schaesberg – Roderland op het programma. Twee kampioenskandidaten die in het verleden al menig robbertje met elkaar hebben gevochten om de hoogste plek in de Limburgse provinciale competitie.
Dit beloofde bij aanvang de nodige vuurwerk op te leveren, mede gelet op de nieuwe regels welke bepalen dat de vier hoogste ratingspelers ook in (willekeurig) volgorde op de hoogste 4 borden dienen plaats te nemen.
André Maertzdorf had al in een vooruitgespeelde wedstrijd tegen Werrebrouck de spits afgebeten en de eerste twee punten van het nieuwe seizoen ingebracht, wat een welkome beginstand was voor de officiële start van de wedstrijd. Ik begreep dat desondanks de vooruitgespeelde wedstrijd onze Roderlandse vriend het nog voor elkaar kreeg om zijn vliegtuig naar Thailand te missen. Maar dat is weer een ander verhaal.
Paul Stevelmans had een groot deel van de wedstrijd tegen Bremmer het mindere van het spel. Maar door onder meer wat zetjes in de stand te vlechten, sloeg dat zelfs om naar een voordeel wat voor Paul het moment was om remise te vragen en geaccepteerd te krijgen.
Ton van Hove zat tegen Gorski in de positie om vol op de winst te spelen. Na een achterloopje van de tegenstander kon Ton met een damzet (en dito afname) een schijfje voorsprong nemen, wat vakkundig tot winst werd gevoerd.
Leon Oudenes zat tegen ex Belgisch kampioen Rudi Claes met de opdracht een punt te pakken (wat gezien het ratingverschil ook de opdracht was voor Valere Hermans en Wiel Maertzdorf).
In een scherpe opening probeerde Rudi een half- open klassieke stand te krijgen met wit, welke door goed tegenspel echter niet goed uit de verf kwam. De eerste 25 zetten nam al 5 kwartier in beslag, met nog veel schijven op het bord. Beide spelers durfde het niet aan te laten komen op een complexe variant, welke bij analyse ook al een uur in beslag nam om te beoordelen, wat er al dan niet allemaal mogelijk was geweest. In het middenspel heeft de witspeler een leuke combinatie gemist wat tot winst zou hebben geleid. Door een inschattingsfout van Rudi kon Leon een geforceerde schijfwinst afdwingen en een overwinning leek in de maak. Ondanks compensaties voor wit leek zwart een goed plan uit te voeren voor de overwinning. Echter door een onnauwkeurigheidje, kreeg Leon de winst net niet rond en kon Claes nog ontsnappen. Al met al een enerverende wedstrijd tussen deze matadoren.
Wiel Maertzdorf had tegen Olga Kamyshleeva een sterke opponente. Wiel had zijn huiswerk echter goed verricht en had reeds verwacht dat Olga met haar favoriete 31-26 opening van stal zou komen. En inderdaad de eerste zet en dito opening kwam op het bord. Door alle gevaren vakkundig te ontwijken leek een puntendeling al vroeg in de maak. Door ook de laatste kansen voor Olga met een goed offer te omzeilen werd de remise overeengekomen.
Voor Bram Verhoef was het de hele wedstrijd al zweten geblazen tegen Everduim. Met een massieve aanval trok deze ten strijde. Bram was echter goed tegen deze druk bestand en wist met kunst en vliegwerk de schade te beperken. Ten koste van veel schijfmateriaal kon hij een dam halen.
Het afspel werd vervolgens een boeiend toneel tussen een dam en vier schijven tegen acht schijven, welke gevaarlijk opdrongen om tot dam te kunnen promoveren. Schijfje voor schijfje kon onderweg worden opgeraapt, maar de veilige remisehaven was echter nog niet in zicht. Wellicht had er voor de Roderlander meer ingezeten, maar in de uiteindelijke vier om twee, kon Bram met een niet te pareren achterloop het vierde schijfje van het bord halen en derhalve de remise afdwingen.
Louis Peters had tegen de onberekenbare tegenspeler de Baetselier een lastig middagje de eerste helft van de partij. Door een goede opstelling kon de Belg veel zetjes en dreigingen in de stand brengen. Echter bij de uiteindelijke verzilvering greep hij mis. Een onafwendbare schijfwinst had zijn goede spel kunnen opleveren en grote kansen voor de winst. Na deze gemiste kans werden langzamerhand de bordjes omgedraaid en kreeg Louis Peters de betere kansen. Na een noodzakelijk offer om een oppositionele vier om vier te vermijden kon de remise worden bereikt.
Valere Hermans kreeg als vuurdoop zijn kans om zijn vechtersmentaliteit te bewijzen tegen Brion Koullen. In het middenspel kwam onze Belgische aanwinst echter steeds lastiger te staan. De hectische tijdnoodfase werd getypeerd met een hoog slagfrequentie (en volume) om de benodigde zetten te kunnen afleveren. Nadat de kruitdampen waren opgetrokken bleek Brion een kansrijke positie te hebben. Met voor beide een dam en vier schijven werd op het scherpst van de snede gespeeld. Door inventieve dreigingen in de stand te vlechten wist de Vlaamse leeuw zijn opponent voor onoverkomelijke problemen te stellen om de winst rond te krijgen. Als laatste partij van de dag werd een gedenkwaardige wedstrijd afgesloten met een 10-6 eindstand. Een mooie en zwaar bevochte overwinning voor de Schaesbergers en derhalve een uitstekende start van de competitie.
Nieuwjaarstoernooi Damvereniging Schaesberg
Nieuwjaarstoernooi DVS Schaesberg
Vrijdag 6 januari jongstleden stond het altijd gezellige en met veel prijzen genoteerde sneldamtoernooi in Schaesberg op het programma.
33 deelnemers en een dummy hadden zich al verheugd om in het versnelde tempo van 5 minuten (+ 5 seconden per zet) zich van hun beste kant te laten zien. Onder deze spelers waren 9 spelers van de thuisclub zelf present waar uiteraard ronde miss Manon Bassant niet kon en mocht ontbreken.
Het toernooi mocht zich dit jaar verheugen op een mooie aanvulling van dammers uit het westen, (hogere) zuiden en oosten (o.a. Sarah Rijgersberg, Bert Woolschot en Jasper Daems). Deze hadden zich speciaal teruggetrokken in huize Oudenes/Bassant voor een optimale spelvoorbereiding.
In een nieuwe locatie café de Parasol (aan de markt in Schaesberg) konden de bekende schijven naar de juiste positie geschoven worden. Ook de bierglazen vonden zich de juiste weg. In een gezellige en spannende editie was tot het einde toe onduidelijk wie zich eindwinnaar mocht gaan noemen in 2012. Belangrijkste kandidaten waren met nog 2 ronden te gaan: Martijn van Gortel, Leon Oudenes, Jasper Daems en Gijs Schoenmakers. In de voorlaatste ronden boekte Martijn van Gortel een gelukkige overwinning op Gijs Schoenmakers. In een zo goed als verloren stand wist deze sneldamkunstenaar toch nog een damcombinatie uit te voeren, omdat Gijs in tijdnood mis taste.
De andere kandidaten Jasper en Leon maakte er een uiterst mooie partij van op hoog niveau. Daems speelde vol op de winst, maar Oudenes gaf geen krimp en speelde feilloos mee. Winstkansen waren er voor beide spelers, maar het evenwicht kon niet worden verbroken met een remise als gevolg.
In de laatste ronden speelde Martijn en Leon tegen elkaar om uit te maken wie de beste/gelukkigste van de avond was. Een remise was de uitkomst van deze confrontatie en aangezien Jasper zich op het laatste moment zich bij de koplopers voegde, moesten de weerstandspunten uitkomst gaan bieden over het eindklassement. Hierin bleek Martijn de gelukkigste en bleef 3 weerstandspunten en 2 SB voor op Oudenes. Zo mocht van Gortel zich al voor de 4e keer zich kampioen van het Nieuwjaarstoernooi van Schaesberg laten noemen. Dit mag zeker als een geweldige prestatie gezien worden.
Voor de klassering verwijs ik naar de tabel en de in daarin vermelde statistieken. De bekendste statistiek was in ieder geval dat iedereen weer tevreden en met een prijs naar huis ging!
Voor de eindstand zie de bijlage (met excuses voor de gebrekkig opmaak).
>
Vrijdag 6 januari jongstleden stond het altijd gezellige en met veel prijzen genoteerde sneldamtoernooi in Schaesberg op het programma.
33 deelnemers en een dummy hadden zich al verheugd om in het versnelde tempo van 5 minuten (+ 5 seconden per zet) zich van hun beste kant te laten zien. Onder deze spelers waren 9 spelers van de thuisclub zelf present waar uiteraard ronde miss Manon Bassant niet kon en mocht ontbreken.
Het toernooi mocht zich dit jaar verheugen op een mooie aanvulling van dammers uit het westen, (hogere) zuiden en oosten (o.a. Sarah Rijgersberg, Bert Woolschot en Jasper Daems). Deze hadden zich speciaal teruggetrokken in huize Oudenes/Bassant voor een optimale spelvoorbereiding.
In een nieuwe locatie café de Parasol (aan de markt in Schaesberg) konden de bekende schijven naar de juiste positie geschoven worden. Ook de bierglazen vonden zich de juiste weg. In een gezellige en spannende editie was tot het einde toe onduidelijk wie zich eindwinnaar mocht gaan noemen in 2012. Belangrijkste kandidaten waren met nog 2 ronden te gaan: Martijn van Gortel, Leon Oudenes, Jasper Daems en Gijs Schoenmakers. In de voorlaatste ronden boekte Martijn van Gortel een gelukkige overwinning op Gijs Schoenmakers. In een zo goed als verloren stand wist deze sneldamkunstenaar toch nog een damcombinatie uit te voeren, omdat Gijs in tijdnood mis taste.
De andere kandidaten Jasper en Leon maakte er een uiterst mooie partij van op hoog niveau. Daems speelde vol op de winst, maar Oudenes gaf geen krimp en speelde feilloos mee. Winstkansen waren er voor beide spelers, maar het evenwicht kon niet worden verbroken met een remise als gevolg.
In de laatste ronden speelde Martijn en Leon tegen elkaar om uit te maken wie de beste/gelukkigste van de avond was. Een remise was de uitkomst van deze confrontatie en aangezien Jasper zich op het laatste moment zich bij de koplopers voegde, moesten de weerstandspunten uitkomst gaan bieden over het eindklassement. Hierin bleek Martijn de gelukkigste en bleef 3 weerstandspunten en 2 SB voor op Oudenes. Zo mocht van Gortel zich al voor de 4e keer zich kampioen van het Nieuwjaarstoernooi van Schaesberg laten noemen. Dit mag zeker als een geweldige prestatie gezien worden.
Voor de klassering verwijs ik naar de tabel en de in daarin vermelde statistieken. De bekendste statistiek was in ieder geval dat iedereen weer tevreden en met een prijs naar huis ging!
Voor de eindstand zie de bijlage (met excuses voor de gebrekkig opmaak).
>
- Bijlagen
-
- eindstand nieuwjaarstoernooi 2012.doc
- (36.5 KiB) 2958 keer gedownload
Eindstand Nieuwjaarstoernooi 2012
Nu in leesbare vorm.
- Bijlagen
-
- eindstand nieuwjaarstoernooi 2012 (leesbaar).doc
- (33.5 KiB) 2996 keer gedownload
Terugblik op competitieduel DC Roermond - Schaesberg
DC Roermond – DVS Schaesberg
door Leon Oudenes
In de traditionele gezellige uitwedstrijd tegen Roermond kon Schaesberg beschikken over een zo goed als compleet team. Last-minute viel Wiel nog in voor Marcel, die het met 2 loopse honden te stellen had en deze niet met een gerust hart kon thuislaten.
Bram Verhoef had in Rob Aartsen een sympathieke tegenstander getroffen, die een te gewaagde opening voorschotelde. Met goed begrip van de stelling werd op de zwaktes ingespeeld door Bram. Dit resulteerde uiteindelijk in een fraaie damcombinatie. Na alle hindernissen goed vermeden te hebben, kon al snel de winst geboekt worden.
Leon Oudenes had inmiddels tegen Jack Sijbers een mooie stand op het bord. Echter één variant vormde (na lang rekenen) nog een kink in de kabel. Speculerend dat de tegenstander dit zo maar zou kunnen spelen (Jack zei na afloop echter dit helemaal niet gezien te hebben), werd er gekozen voor een vereenvoudiging. Een zet later was Jack zelf zo vriendelijk om “de boel” open te zetten en kon er middels een forcing schijfwinst worden afgedwongen. Nadat enige zetten later ook een damcombinatie uitgevoerd kon worden, streek Jack de vlag.
Louis Peters had tegen Jeroen Huskens de hele partij voordeel. Een enigszins krom opgebouwde lange vleugel werd vakkundig “buitenspel” gezet. Het overwicht werd vervolgens zorgvuldig in winst omgezet.
Willy Maertzdorf had good-old Wiel Okrogelnik getroffen als tegenstander. Deze had als je het zo kan zeggen wel een handicap bij aanvang van de partij. Zijn bril was enige tijd ervoor gevallen en kapot gegaan en onze vrijgevige Wiel moest het derhalve bij aanvang van de partij zonder stellen. Dit nam niet weg dat er een boeiend gevecht ontstond welke lange tijd onduidelijk was bij wie de kansen lag. Echter richting het eindspel werd er door onze Roermondse vriend een fout (blunder) gemaakt. Hij was van mening dat hij een combinatie kon uitvoeren. Na de gespeelde eerste zet had hij al een hand verwacht, die echter niet kwam! Na enige tijd bleek waarom. De combinatie was niet uitvoerbaar. Of het iets met de verloren bril te maken heeft, is nog niet duidelijk maar Willy maakte dankbaar gebruik van deze misser en kon een 2 noteren.
André Maertzdorf had tegen Ger Pisters lang het nadeel in de partij. Echter nadat zijn hangend schijfje op 15 opgelost kon worden, kwam André er steeds beter voor te staan. Na een steeds groter voordeel opgebouwd te hebben, werd op het moment suprême echter een verkeerde inschatting gemaakt bij de winstuitvoering. Hoewel alles nog niet is uit geanalyseerd, leek me de stelling zeer kansrijk voor de winst. Een remise werd uiteindelijk het (snelle) resultaat van deze partij door deze misrekening.
Manon Bassant had inmiddels een positionele mooie stand opgebouwd tegen Wim Sanders. Middels een mooie gesloten hekstelling werd de tegenstander goed bedwongen. Alleen door een schijf te offeren kon Wim er weer uitkomen. Manon kan terugblikken op een mooie gespeelde partij en dito uitkomst tegen een op papier sterkere tegenstander.
Ton van Hove had lange tijd geen zicht op de overwinning tegen Jos Werson. In een door beide voorzichtig afgetaste partij kon in het eindspel toch eindelijk “zaken” worden gedaan. Jos dacht middels een offer door te breken naar dam, maar dit werd verhinderd door een tegen-combinatie, waardoor Ton schijfwinst kon noteren. Echter de overgebleven 2 tegen 3 was analytisch nog remise, maar werd al een stuk moeilijker door de volgende mindere zet van de tegenstander. Je kan dit beschouwen als een schrikreactie op wat ervoor allemaal gebeurd was. Na de laatste kans op remise gemist te hebben, werd dit door Ton vakkundig uitgebuit en kon de onthutste Jos de zesde! nul voor Roermond noteren.
Valere was voor de 2e keer op rij als laatste bezig tegen Joop Verstappen. Na de tijdnoodfase werd lang nagedacht of er nog winstkansen in zouden zitten. Valere probeerde het nog wel, maar Joop blijkt een koele kikker te zijn en speelde rustig zijn beste zetten. Dit resulteerde in een onvermijdelijke remise en in een monsteruitslag van 2-14.
De enige wedstrijd (op punten) werd door Roermond gewonnen aan de bar. Wellicht speelt de factor om het verlies weg te spoelen ook een belangrijke factor!
door Leon Oudenes
In de traditionele gezellige uitwedstrijd tegen Roermond kon Schaesberg beschikken over een zo goed als compleet team. Last-minute viel Wiel nog in voor Marcel, die het met 2 loopse honden te stellen had en deze niet met een gerust hart kon thuislaten.
Bram Verhoef had in Rob Aartsen een sympathieke tegenstander getroffen, die een te gewaagde opening voorschotelde. Met goed begrip van de stelling werd op de zwaktes ingespeeld door Bram. Dit resulteerde uiteindelijk in een fraaie damcombinatie. Na alle hindernissen goed vermeden te hebben, kon al snel de winst geboekt worden.
Leon Oudenes had inmiddels tegen Jack Sijbers een mooie stand op het bord. Echter één variant vormde (na lang rekenen) nog een kink in de kabel. Speculerend dat de tegenstander dit zo maar zou kunnen spelen (Jack zei na afloop echter dit helemaal niet gezien te hebben), werd er gekozen voor een vereenvoudiging. Een zet later was Jack zelf zo vriendelijk om “de boel” open te zetten en kon er middels een forcing schijfwinst worden afgedwongen. Nadat enige zetten later ook een damcombinatie uitgevoerd kon worden, streek Jack de vlag.
Louis Peters had tegen Jeroen Huskens de hele partij voordeel. Een enigszins krom opgebouwde lange vleugel werd vakkundig “buitenspel” gezet. Het overwicht werd vervolgens zorgvuldig in winst omgezet.
Willy Maertzdorf had good-old Wiel Okrogelnik getroffen als tegenstander. Deze had als je het zo kan zeggen wel een handicap bij aanvang van de partij. Zijn bril was enige tijd ervoor gevallen en kapot gegaan en onze vrijgevige Wiel moest het derhalve bij aanvang van de partij zonder stellen. Dit nam niet weg dat er een boeiend gevecht ontstond welke lange tijd onduidelijk was bij wie de kansen lag. Echter richting het eindspel werd er door onze Roermondse vriend een fout (blunder) gemaakt. Hij was van mening dat hij een combinatie kon uitvoeren. Na de gespeelde eerste zet had hij al een hand verwacht, die echter niet kwam! Na enige tijd bleek waarom. De combinatie was niet uitvoerbaar. Of het iets met de verloren bril te maken heeft, is nog niet duidelijk maar Willy maakte dankbaar gebruik van deze misser en kon een 2 noteren.
André Maertzdorf had tegen Ger Pisters lang het nadeel in de partij. Echter nadat zijn hangend schijfje op 15 opgelost kon worden, kwam André er steeds beter voor te staan. Na een steeds groter voordeel opgebouwd te hebben, werd op het moment suprême echter een verkeerde inschatting gemaakt bij de winstuitvoering. Hoewel alles nog niet is uit geanalyseerd, leek me de stelling zeer kansrijk voor de winst. Een remise werd uiteindelijk het (snelle) resultaat van deze partij door deze misrekening.
Manon Bassant had inmiddels een positionele mooie stand opgebouwd tegen Wim Sanders. Middels een mooie gesloten hekstelling werd de tegenstander goed bedwongen. Alleen door een schijf te offeren kon Wim er weer uitkomen. Manon kan terugblikken op een mooie gespeelde partij en dito uitkomst tegen een op papier sterkere tegenstander.
Ton van Hove had lange tijd geen zicht op de overwinning tegen Jos Werson. In een door beide voorzichtig afgetaste partij kon in het eindspel toch eindelijk “zaken” worden gedaan. Jos dacht middels een offer door te breken naar dam, maar dit werd verhinderd door een tegen-combinatie, waardoor Ton schijfwinst kon noteren. Echter de overgebleven 2 tegen 3 was analytisch nog remise, maar werd al een stuk moeilijker door de volgende mindere zet van de tegenstander. Je kan dit beschouwen als een schrikreactie op wat ervoor allemaal gebeurd was. Na de laatste kans op remise gemist te hebben, werd dit door Ton vakkundig uitgebuit en kon de onthutste Jos de zesde! nul voor Roermond noteren.
Valere was voor de 2e keer op rij als laatste bezig tegen Joop Verstappen. Na de tijdnoodfase werd lang nagedacht of er nog winstkansen in zouden zitten. Valere probeerde het nog wel, maar Joop blijkt een koele kikker te zijn en speelde rustig zijn beste zetten. Dit resulteerde in een onvermijdelijke remise en in een monsteruitslag van 2-14.
De enige wedstrijd (op punten) werd door Roermond gewonnen aan de bar. Wellicht speelt de factor om het verlies weg te spoelen ook een belangrijke factor!
04-02-2012: Eureka – DV Schaesberg
Eureka - Schaesberg
door Leon Oudenes
De 3e wedstrijd van de provinciale competitie stond gepland tegen de onverwachte medekoploper Eureka. Met een enigszins door ziektes gehavend team werd er aangetreden tegen een achttal bestaande uit een mix van jong en oud. Klinkende namen zoals Theo Schippers en ook Zijlstra ontbraken bij onze tegenstanders, wat als een meevaller gezien kon worden.
Aangezien Bram was afgehaakt door de weersomstandigheden en André thuis enige verplichtingen had, werd de zieke Louis opgetrommeld en bereid gevonden om (met enige vertraging) plaats te nemen op het 1e bord. Louis trof daarin 1 van de vele Belgen Johan Evens. Onduidelijk was nu of het qua rating wel een tegenstander betrof, die aan de hoogste vier borden plaats mocht nemen. In ieder geval ging Louis positioneel “flink tekeer”. Evens kwam met een troosteloze lange vleugel te zitten van 5 schijven welke door 3 schijven bedwongen werd. Hierin wist Louis optimaal te profiteren en in een mooie slotstelling werd de onvermijdelijke overgave getekend.
Wiel had tegen Janes de Vries de op papier sterkste tegenstander getroffen. In een laveerpartijtje waarin Janes geen onnodige risico’s nam en alle goede ruiltjes werden meegenomen , kon Wiel geen voordeel behalen. In een gelijkwaardige stand werd dan ook remise overeengekomen.
Valere Hermans had inmiddels op bord 3 een fijne middag tegen Raymond Vandecaetsbeek. In dit Belgisch onderonsje werd al snel duidelijk wie de bakens verzette. Valere wist zijn tegenstander in alle hoeken vast te zetten en in een “verwrongen” stand restte de tegenstander niets anders dan snel op te geven en dit potje maar snel zien te vergeten. Derhalve een erg goede positionele partij van Valere en goed voor de eerste persoonlijke overwinning na 2 remises.
Leon Oudenes had de langste partij van de dag, tegen de altijd taai spelende tegenstander Marcel Karssing. Het verbaasde me weer dat, ondanks de lagere rating, deze toch behoorlijk inzicht heeft in het spelletje. (De vorige keer had ik het namelijk ook zwaar). In een tot het einde van het middelspel goed gespeelde wedstrijd, kwamen dan toch de schoonheidsfoutjes om de hoek kijken. Nadat Marcel vast gezet werd en alleen middels een verloren combinatie eruit kon komen, zag hij al in dat dit een zinloze missie was. Een uitgestoken hand was dan ook het logisch gevolg.
Manon Bassant had de meeste kansen in haar partij tegen Herman Pijnenburg. Echter nadat ze in een open hekstelling terecht was gekomen, kon ze haar voordeel niet uitbuiten. Een gelijkwaardige slotstand was een goede reden om remise overeen te komen.
Marcel Maertzdorf had zich een gewonnen positionele stand toegeëigend tegen jeugdspeler Folkert Jansen. Middels het opsluiten van de lange vleugel van de tegenstander had hij de winst binnen handbereik. Echter een slechte vervolgzet deed hem de das om. Middels een combinatie van Folkert, raakte Marcel 2 schijven achter en zag deze (terecht) weinig heil meer in zijn stand. Een onverdiende nul werd zijn deel.
Ton had tegen Ivar Janssen ook al een leuke lange vleugelcontrole (niet de enigste vanmiddag). Ivar kwam met enige overtollig materiaal te zitten, wat buitenspel werd gehouden. Echter doordat Ton niet de beste voortzettingen kon vinden, kon Ivar weer actiever deelnemen aan het spel. Ton dacht door een doorbraakcombinatie winnend spel te bereiken, welke door een tegenoffer te niet werd gedaan. Nu was het Ivar welke goeie winstkansen kreeg omdat hij met een schijf voorsprong het spel dicteerde. Ton kon middels nog een schijf doorloop forceren, maar Ivar kon zelf 2 potentiële dammen halen met een goede vang op de achterlijn. Enigszins verbaasd accepteerde Ton het remisevoorstel van Ivar dan ook vlotjes…
Paul Stevelmans had tegen Leo Holtman een middagje om van te genieten. Met de bekende Paulgrijns werd al snel duidelijk wat er in de stand gevlochten was. De tegenstander kon alleen schijfverlies voorkomen door 1 bepaalde zet te spelen. Laat deze zet nou net combinatief verhinderd zijn! Met een schijfje voor liet Paul niet meer het kaas van zijn brood eten en al snel kon hij een overwinning noteren. (welke wel middels een email gecorrigeerd moest worden in de einduitslag van 5-11 i.pv. 7-9). Schaesberg gaat nu riant op kop, gevolgd door DIOS Brunssum met 1 wedstrijdpunt minder.
door Leon Oudenes
De 3e wedstrijd van de provinciale competitie stond gepland tegen de onverwachte medekoploper Eureka. Met een enigszins door ziektes gehavend team werd er aangetreden tegen een achttal bestaande uit een mix van jong en oud. Klinkende namen zoals Theo Schippers en ook Zijlstra ontbraken bij onze tegenstanders, wat als een meevaller gezien kon worden.
Aangezien Bram was afgehaakt door de weersomstandigheden en André thuis enige verplichtingen had, werd de zieke Louis opgetrommeld en bereid gevonden om (met enige vertraging) plaats te nemen op het 1e bord. Louis trof daarin 1 van de vele Belgen Johan Evens. Onduidelijk was nu of het qua rating wel een tegenstander betrof, die aan de hoogste vier borden plaats mocht nemen. In ieder geval ging Louis positioneel “flink tekeer”. Evens kwam met een troosteloze lange vleugel te zitten van 5 schijven welke door 3 schijven bedwongen werd. Hierin wist Louis optimaal te profiteren en in een mooie slotstelling werd de onvermijdelijke overgave getekend.
Wiel had tegen Janes de Vries de op papier sterkste tegenstander getroffen. In een laveerpartijtje waarin Janes geen onnodige risico’s nam en alle goede ruiltjes werden meegenomen , kon Wiel geen voordeel behalen. In een gelijkwaardige stand werd dan ook remise overeengekomen.
Valere Hermans had inmiddels op bord 3 een fijne middag tegen Raymond Vandecaetsbeek. In dit Belgisch onderonsje werd al snel duidelijk wie de bakens verzette. Valere wist zijn tegenstander in alle hoeken vast te zetten en in een “verwrongen” stand restte de tegenstander niets anders dan snel op te geven en dit potje maar snel zien te vergeten. Derhalve een erg goede positionele partij van Valere en goed voor de eerste persoonlijke overwinning na 2 remises.
Leon Oudenes had de langste partij van de dag, tegen de altijd taai spelende tegenstander Marcel Karssing. Het verbaasde me weer dat, ondanks de lagere rating, deze toch behoorlijk inzicht heeft in het spelletje. (De vorige keer had ik het namelijk ook zwaar). In een tot het einde van het middelspel goed gespeelde wedstrijd, kwamen dan toch de schoonheidsfoutjes om de hoek kijken. Nadat Marcel vast gezet werd en alleen middels een verloren combinatie eruit kon komen, zag hij al in dat dit een zinloze missie was. Een uitgestoken hand was dan ook het logisch gevolg.
Manon Bassant had de meeste kansen in haar partij tegen Herman Pijnenburg. Echter nadat ze in een open hekstelling terecht was gekomen, kon ze haar voordeel niet uitbuiten. Een gelijkwaardige slotstand was een goede reden om remise overeen te komen.
Marcel Maertzdorf had zich een gewonnen positionele stand toegeëigend tegen jeugdspeler Folkert Jansen. Middels het opsluiten van de lange vleugel van de tegenstander had hij de winst binnen handbereik. Echter een slechte vervolgzet deed hem de das om. Middels een combinatie van Folkert, raakte Marcel 2 schijven achter en zag deze (terecht) weinig heil meer in zijn stand. Een onverdiende nul werd zijn deel.
Ton had tegen Ivar Janssen ook al een leuke lange vleugelcontrole (niet de enigste vanmiddag). Ivar kwam met enige overtollig materiaal te zitten, wat buitenspel werd gehouden. Echter doordat Ton niet de beste voortzettingen kon vinden, kon Ivar weer actiever deelnemen aan het spel. Ton dacht door een doorbraakcombinatie winnend spel te bereiken, welke door een tegenoffer te niet werd gedaan. Nu was het Ivar welke goeie winstkansen kreeg omdat hij met een schijf voorsprong het spel dicteerde. Ton kon middels nog een schijf doorloop forceren, maar Ivar kon zelf 2 potentiële dammen halen met een goede vang op de achterlijn. Enigszins verbaasd accepteerde Ton het remisevoorstel van Ivar dan ook vlotjes…
Paul Stevelmans had tegen Leo Holtman een middagje om van te genieten. Met de bekende Paulgrijns werd al snel duidelijk wat er in de stand gevlochten was. De tegenstander kon alleen schijfverlies voorkomen door 1 bepaalde zet te spelen. Laat deze zet nou net combinatief verhinderd zijn! Met een schijfje voor liet Paul niet meer het kaas van zijn brood eten en al snel kon hij een overwinning noteren. (welke wel middels een email gecorrigeerd moest worden in de einduitslag van 5-11 i.pv. 7-9). Schaesberg gaat nu riant op kop, gevolgd door DIOS Brunssum met 1 wedstrijdpunt minder.
10-03-2012: DVS Schaesberg – Cema/ De Vaste Zet
Tekst: Leon Oudenes
DVS Schaesberg – Cema/ De Vaste Zet
10 maart stond de traditioneel lastige wedstrijd tegen de formatie uit Geleen op het programma. Aangezien er gelijkertijd ook een belangrijke beslissingswedstrijd op het programma stond betreffende de landelijke promotie/degradatie voor het ereklasse team van de Vaste Zet, werd er door Dieter van Gortel al vooruit gespeeld .
Gemakshalve, werd er gekozen om Valere hier tegenover te zetten. Het enige wat ik kan melden is dat dit in een gelijkspel eindigde.
In café de Parasol werd op de reguliere speeldag de laatste 7 borden bezet om gezamenlijk met 5 partijen van Roderland tegen Roermond de officiële wedstrijd te beginnen.
Andre had op bord 2 de altijd lastige Bert Verton als tegenstander. Andre kwam al snel wat lastiger te staan en met de broodnodige sterkste zetten, wist hij langzamerhand weer in het middenspel in de wedstrijd te komen. Bert liep op een gegeven moment achter een stuk, waardoor Andre met 4 geven een heuse zesklapper uit kon voeren! Bert liet het zich niet meer bewijzen en gaf terecht op.
Louis speelde tegen Jan Schoenmakers een goede wedstrijd. In een Rozenburg-aanval van Jan wist Louis dit goed te omspelen. Hij liet zelf de kans lopen om in een uitgevoerde combinatie een schijf te winnen, als hij er nog 1 had bijgegeven! (dit zelfs nog na 3 keer natellen, gemist!!) In een middenspel met gelijk aantal schijven, wist onze Louis vervolgens wel optimaal te profiteren van het gemis van een verdedigingsschijf op 4 bij de tegenstander. In theorie kon Louis er nog heel wat dammetjes bijhalen om de ene dam van Jan te vangen. Maar dit was niet meer nodig, gezien het overweldigende stukken die ook nog dienst deden. Voor Louis nu 7 uit 4 en serieuze kansen voor het topscoorderschap van de PLDB!
Mijn persoontje zat tegen de goed in vorm stekende Clemens Crusius, gezien de resultaten het afgelopen seizoen in de landelijke hoofdklasse. Middels een flankaanval kreeg ik wel het initiatief, welke echter niet door kon slaan door correct verdedigen van Clemens. In het tactische middenspel kon Crusius, zich nog “vergrijpen” aan een optisch goed offertje, welke vergiftigd was. Helaas had hij er niet naar gekeken en speelde volgens eigen plan. In het late middenspel wist ik in een gelijkwaardige stand, met enige risico, nog een variant te vinden, welke gewonnen was. Laat Crusius dit nu net spelen. In een 4 tegen 4 kon hij vervolgens gedesillusioneerd opgeven, waar hij toch zeker wel met zijn spel een punt verdiend had, liet hij zich nog het kaas van het brood eten. Kortom een meevaller voor mij en voor het team.
Bram zat tegen Frans Goossens, een speler die ook actief meedoet in de interne Schaesbergse competitie. In een interessante wedstrijd bezondigde Bram zich aan een mindere zet door 36-31 te spelen met idee om deze eerdaags verder te ontwikkelen. Echter door goed tegenspel van Frans kwam dit niet uit de verf. Bram wist zich nog net aan dit schijfverlies te ontkomen door er een damcombinatie in te breien. Of dit bewust of onbewust was is mij niet duidelijk. Net nadat Frans dacht dat de buit binnen was, liet hij zich door dit zetje verrassen, om na een paar zetten later een nul te noteren. Kortom weer een gelukkige overwinning voor het team!
Ton had inmiddels een lastige middag tegen Leo Schepers. Maar nadat zijn tegenspeler zich een mindere zet permitteerde, kwamen er opeens winstkansen op het bord. Echter in het zicht van de haven liet Ton zich ook nog verrassen door een combinatie, waardoor er uiteindelijk in een puntendeling berust moest worden. Ik heb de partij niet geanalyseerd, maar ik had het idee dat er toch nog kansen op meer waren. Graag hoor ik van Ton of dit inderdaad nog zo was!
Manon speelde haar bekende 33-29 opening tegen Dre Peeters. In een complexe stand speelde ze het niet positionele 49-44. (altijd gevaarlijk in Rozenburgachtige standen). De tegenstander had nu ene damcombinatie kunnen uitvoeren met een schijf meer. Manon had weliswaar dan ook dam maar kon vervolgens snel weer van het bord gehaald worden. Dit had Manon op een gegeven moment ook berekend en ze was opgelucht dat de tegenstander dit niet goed zag. Op het einde kon ze een schijfwinst forceren en een makkelijke zege leek in de maak. Echter een onnauwkeurige 51e! zet bleek haar een punt te kosten. In de latere overgebleven positie van 1 dam en vier schijven tegen 1 dam en 2 schuiven bleek het te lastig (en waarschijnlijk ook niet mogelijk) om de winst binnen te halen. Enigszins teleurgesteld, maar deels ook blij, werd de vrede getekend in deze langste partij van de dag.
De kortste partij van de dag was dit keer voor Paul. Tegen Andre Raven werd al snel middels een combinatie een schijf voorsprong genomen, welke een tiental zetten later middels een 2e combinatie gevolgd werd. Een snelle twee was dus het resultaat en ik durf te beweren dat Paul met stip op 1 staat in het Limburgse combinatie-klassement!
Een enigszins geflatteerde uitslag van 13-3 werd ons deel. Zelfs het gemis van onze nestor Wiel, welke meespeelde in de eerder genoemde landelijke beslissingswedstrijd, heeft ons geen schade opgeleverd. Kortom dit seizoen lijken we niet te stoppen en zijn weer een stapje dichterbij het Limburgse kampioenschap! Hopelijk kunnen we er weer een goed vervolg aangeven in de komende wedstrijd tegen de Ridder…
DVS Schaesberg – Cema/ De Vaste Zet
10 maart stond de traditioneel lastige wedstrijd tegen de formatie uit Geleen op het programma. Aangezien er gelijkertijd ook een belangrijke beslissingswedstrijd op het programma stond betreffende de landelijke promotie/degradatie voor het ereklasse team van de Vaste Zet, werd er door Dieter van Gortel al vooruit gespeeld .
Gemakshalve, werd er gekozen om Valere hier tegenover te zetten. Het enige wat ik kan melden is dat dit in een gelijkspel eindigde.
In café de Parasol werd op de reguliere speeldag de laatste 7 borden bezet om gezamenlijk met 5 partijen van Roderland tegen Roermond de officiële wedstrijd te beginnen.
Andre had op bord 2 de altijd lastige Bert Verton als tegenstander. Andre kwam al snel wat lastiger te staan en met de broodnodige sterkste zetten, wist hij langzamerhand weer in het middenspel in de wedstrijd te komen. Bert liep op een gegeven moment achter een stuk, waardoor Andre met 4 geven een heuse zesklapper uit kon voeren! Bert liet het zich niet meer bewijzen en gaf terecht op.
Louis speelde tegen Jan Schoenmakers een goede wedstrijd. In een Rozenburg-aanval van Jan wist Louis dit goed te omspelen. Hij liet zelf de kans lopen om in een uitgevoerde combinatie een schijf te winnen, als hij er nog 1 had bijgegeven! (dit zelfs nog na 3 keer natellen, gemist!!) In een middenspel met gelijk aantal schijven, wist onze Louis vervolgens wel optimaal te profiteren van het gemis van een verdedigingsschijf op 4 bij de tegenstander. In theorie kon Louis er nog heel wat dammetjes bijhalen om de ene dam van Jan te vangen. Maar dit was niet meer nodig, gezien het overweldigende stukken die ook nog dienst deden. Voor Louis nu 7 uit 4 en serieuze kansen voor het topscoorderschap van de PLDB!
Mijn persoontje zat tegen de goed in vorm stekende Clemens Crusius, gezien de resultaten het afgelopen seizoen in de landelijke hoofdklasse. Middels een flankaanval kreeg ik wel het initiatief, welke echter niet door kon slaan door correct verdedigen van Clemens. In het tactische middenspel kon Crusius, zich nog “vergrijpen” aan een optisch goed offertje, welke vergiftigd was. Helaas had hij er niet naar gekeken en speelde volgens eigen plan. In het late middenspel wist ik in een gelijkwaardige stand, met enige risico, nog een variant te vinden, welke gewonnen was. Laat Crusius dit nu net spelen. In een 4 tegen 4 kon hij vervolgens gedesillusioneerd opgeven, waar hij toch zeker wel met zijn spel een punt verdiend had, liet hij zich nog het kaas van het brood eten. Kortom een meevaller voor mij en voor het team.
Bram zat tegen Frans Goossens, een speler die ook actief meedoet in de interne Schaesbergse competitie. In een interessante wedstrijd bezondigde Bram zich aan een mindere zet door 36-31 te spelen met idee om deze eerdaags verder te ontwikkelen. Echter door goed tegenspel van Frans kwam dit niet uit de verf. Bram wist zich nog net aan dit schijfverlies te ontkomen door er een damcombinatie in te breien. Of dit bewust of onbewust was is mij niet duidelijk. Net nadat Frans dacht dat de buit binnen was, liet hij zich door dit zetje verrassen, om na een paar zetten later een nul te noteren. Kortom weer een gelukkige overwinning voor het team!
Ton had inmiddels een lastige middag tegen Leo Schepers. Maar nadat zijn tegenspeler zich een mindere zet permitteerde, kwamen er opeens winstkansen op het bord. Echter in het zicht van de haven liet Ton zich ook nog verrassen door een combinatie, waardoor er uiteindelijk in een puntendeling berust moest worden. Ik heb de partij niet geanalyseerd, maar ik had het idee dat er toch nog kansen op meer waren. Graag hoor ik van Ton of dit inderdaad nog zo was!
Manon speelde haar bekende 33-29 opening tegen Dre Peeters. In een complexe stand speelde ze het niet positionele 49-44. (altijd gevaarlijk in Rozenburgachtige standen). De tegenstander had nu ene damcombinatie kunnen uitvoeren met een schijf meer. Manon had weliswaar dan ook dam maar kon vervolgens snel weer van het bord gehaald worden. Dit had Manon op een gegeven moment ook berekend en ze was opgelucht dat de tegenstander dit niet goed zag. Op het einde kon ze een schijfwinst forceren en een makkelijke zege leek in de maak. Echter een onnauwkeurige 51e! zet bleek haar een punt te kosten. In de latere overgebleven positie van 1 dam en vier schijven tegen 1 dam en 2 schuiven bleek het te lastig (en waarschijnlijk ook niet mogelijk) om de winst binnen te halen. Enigszins teleurgesteld, maar deels ook blij, werd de vrede getekend in deze langste partij van de dag.
De kortste partij van de dag was dit keer voor Paul. Tegen Andre Raven werd al snel middels een combinatie een schijf voorsprong genomen, welke een tiental zetten later middels een 2e combinatie gevolgd werd. Een snelle twee was dus het resultaat en ik durf te beweren dat Paul met stip op 1 staat in het Limburgse combinatie-klassement!
Een enigszins geflatteerde uitslag van 13-3 werd ons deel. Zelfs het gemis van onze nestor Wiel, welke meespeelde in de eerder genoemde landelijke beslissingswedstrijd, heeft ons geen schade opgeleverd. Kortom dit seizoen lijken we niet te stoppen en zijn weer een stapje dichterbij het Limburgse kampioenschap! Hopelijk kunnen we er weer een goed vervolg aangeven in de komende wedstrijd tegen de Ridder…
14-04-2012: Schaesberg - DIOS
DVS – DIOS Brunssum
door Leon Oudenes
Zaterdag 14 april vond de een na laatste damwedstrijd plaats van DVS tegen DIOS Brunssum in de provinciale clubcompetie van het seizoen 2011-2012. Deze wedstrijd tegen DIOS moesten we aanvangen zonder Valere en Bram. Bram speelt een selectief aantal wedstrijden (en deze wedstrijd dus niet) en Valere nam deel aan een veteranenkampioenschap.
Dat het een spannende wedstrijd zou worden, was al van te voren ingeschat door Andre en Wiel en het zou het inderdaad worden ook!
Ondergetekende zat met zwart op bord 2 tegen “zwaargewicht” Bram Kole. Een onoplettendheid zorgde ervoor dat Bram een mooie verrassende combinatie uit kon voeren. Met 5 schijven weggeven kreeg hij er 5 terug. Echter zwart kon niet voorkomen dat hij een zet later met een schijfverlies kwam te zitten. Met een juist offertje en variant, waren er nog wel compensatiekansen. Bram kon tevens de weelde niet dragen en speelde te ad rem zijn zetten om zijn voorpost te verdedigen. Na een paar keer achter de voorpost gelopen te zijn, werd een 3e opvang Bram fataal. Met een eenvoudige plakker liet hij zich het goedbelegde kaas van het brood eten en kon een mazzel Leon een doorbraak forceren. Er werd terstond opgegeven en een baaldag opgenomen die volgens zegge wel 24 uur ging duren…
Uiteraard kan ik over deze partij niet tevreden zijn, maar een misser kan in een seizoen altijd gebeuren. Gelukkig leverde doorzetten toch nog een naar later blijkt een belangrijk resultaat op.
Louis zat 2 borden verder tegen “grote” broer van Bram, Piet Kole. In een kansrijke opening werden toch niet de beste kansen waargenomen in het middenspel en kon Piet uit een lastige stand ontsnappen. Hij was hierdoor zo blij mee dat hij Louis, in licht betere stand, een remise voorstel deed, die tactisch gezien ook goed werd aangenomen door Louis.
Paul had iets later al een remisevoorstel gedaan aan Remon Gadjradj. Deze vond het nog te vroeg en deed er vervolgens nog een tandje bij en voerde de spanning nog wat op. In een 8 tegen 8, heeft Paul een kansrijke variant gemist en ging te snel voor een geforceerde doorbraak. Dit werd echter goed weerlegd door Remon en maakte hij na zelf dam gehaald te hebben het met een rondslag af.
Manon had inmiddels een voordelige stand op het bord getoverd. Uit haar favoriete Rozenburg opening werd Jan Heijnen het vuur aan de schenen gelegd. In een spannende middenspel kon Manon door een paar mindere zetten niet profiteren van haar voordeel en was Jan er als de kippen bij om het spel naar zijn hand te zetten toen de stelling van Manon niet meer klopte. Een niet meer te vermijden nederlaag was het gevolg voor Manon, die als zo vaak meer verdiende maar toch niet recht naar werken krijgt.
Marcel zat tegen de zwakste broeder van het stel, Johan van Houten. Hij deed zijn achternaam wel eer aan en er verdwenen alras wat schijven van het bord. Marcel bleef echter geduldig en wist een goede positionele stand te houden. In het eindspel vond hij toch het juiste gat in de verdediging van zijn tegenspeler en kon hij een mooie overwinning boeken.
Ton van Hove had tegen Ernst Witjes lange tijd een gelijkwaardige stelling. Echter het eindspel kwam voor hem wat ongelukkig uit en plots moest er nog gewerkt worden voor een punt. Deze zat er ook wel in, maar door een mis telling in de berekeningen liet Ton de onvermijdbare 3 om 1 nog lopen en kwam hij in een verloren 4 om 2 eindspel terecht, waarin hij ook niet meer uitkwam en de vlag moest strijken.
Dit voerde de spanning wel op voor de laatste twee dammers Wiel en Andre. Deze moesten de achterstand goed maken, maar niets was zeker in deze wedstrijd, die eigenlijk vanaf het begin niet van een leien dakje liep. En dan druk ik me nog zachtjes uit.. Je weet wel van die wedstrijden die niet lopen en het harken is om goed de finish te halen. Wiel had inmiddels tegen de sympathieke Peter Bronstring een goede stelling op het bord en Peter moest een schijfje offeren om in de partij te blijven. Een zekere overwinning zou je zegge, maar als het tegenzit zit het ook tegen en Peter kon toch nog voor dreiging zorgen op Wiel’s uitgedunde lange vleugel. Middels een damcombinatie dacht onze nestor dit ondervangen te hebben, maar dit bleek schone schijn. Peter speelde hierop de enige zet die nog remisekansen bood. Wiel moest vervolgens nog hard werken en pas na een steekje van Peter (hij speelde 21-27 ipv 21-26) kon er een dikverdiende overwinning behaald worden, die ons ook nog bijna ontschoten was en wellicht desastreus zou zijn voor het eindresultaat.
Andre had een comfortabele klassieke partij op het bord gezet, wat zijn favoriete spelgenre is en hij in zijn element is. Na zijn tegenstander middels combinatiedreigingen onder druk gehouden te hebben en met een achtergebleven schijf opgezadeld had, werd een kansrijk eindspel ingegaan tegen de terug van weggeweest Dick Huitink. Echter ook hier zat het tegen en ondanks 4 dammen op het bord kon Andre niet verhinderen dat Dick een 2e dam kon halen. En onderschat niet de kracht van 2 dammen in het damspel! In een stand van 4 dammen en 2 schijven tegen 2 dammen en 2 schijven, zat er mijn inziens ook geen winst meer in en moest Andre na lange strijd in een onvermijdelijke remise berusten. Dit zorgde voor een benauwde 8-8 einduitslag wat net voldoende is om een wedstrijdpuntje voor te blijven op concurrent Roderland!
Echter nu moet er tegen Maastricht nog wel gewonnen worden om het kampioenschap binnen te slepen en om het etentje te kunnen gaan boeken. En dit lijkt me toch wel een goede motivatie om het seizoen goed af te sluiten!
Hopelijk hebben we de rituele mindere wedstrijd van het seizoen nu gehad en moeten we deze wedstrijd snel vergeten. Laat ons nu focussen op de finalewedstrijd tegen het provinciale gezelschap uit Maastricht.
Dat iedereen dit seizoen zijn steentje steeds bijdraagt is van onschatbare waarde voor onze gemeenschappelijke hobby die dammen heet…
door Leon Oudenes
Zaterdag 14 april vond de een na laatste damwedstrijd plaats van DVS tegen DIOS Brunssum in de provinciale clubcompetie van het seizoen 2011-2012. Deze wedstrijd tegen DIOS moesten we aanvangen zonder Valere en Bram. Bram speelt een selectief aantal wedstrijden (en deze wedstrijd dus niet) en Valere nam deel aan een veteranenkampioenschap.
Dat het een spannende wedstrijd zou worden, was al van te voren ingeschat door Andre en Wiel en het zou het inderdaad worden ook!
Ondergetekende zat met zwart op bord 2 tegen “zwaargewicht” Bram Kole. Een onoplettendheid zorgde ervoor dat Bram een mooie verrassende combinatie uit kon voeren. Met 5 schijven weggeven kreeg hij er 5 terug. Echter zwart kon niet voorkomen dat hij een zet later met een schijfverlies kwam te zitten. Met een juist offertje en variant, waren er nog wel compensatiekansen. Bram kon tevens de weelde niet dragen en speelde te ad rem zijn zetten om zijn voorpost te verdedigen. Na een paar keer achter de voorpost gelopen te zijn, werd een 3e opvang Bram fataal. Met een eenvoudige plakker liet hij zich het goedbelegde kaas van het brood eten en kon een mazzel Leon een doorbraak forceren. Er werd terstond opgegeven en een baaldag opgenomen die volgens zegge wel 24 uur ging duren…
Uiteraard kan ik over deze partij niet tevreden zijn, maar een misser kan in een seizoen altijd gebeuren. Gelukkig leverde doorzetten toch nog een naar later blijkt een belangrijk resultaat op.
Louis zat 2 borden verder tegen “grote” broer van Bram, Piet Kole. In een kansrijke opening werden toch niet de beste kansen waargenomen in het middenspel en kon Piet uit een lastige stand ontsnappen. Hij was hierdoor zo blij mee dat hij Louis, in licht betere stand, een remise voorstel deed, die tactisch gezien ook goed werd aangenomen door Louis.
Paul had iets later al een remisevoorstel gedaan aan Remon Gadjradj. Deze vond het nog te vroeg en deed er vervolgens nog een tandje bij en voerde de spanning nog wat op. In een 8 tegen 8, heeft Paul een kansrijke variant gemist en ging te snel voor een geforceerde doorbraak. Dit werd echter goed weerlegd door Remon en maakte hij na zelf dam gehaald te hebben het met een rondslag af.
Manon had inmiddels een voordelige stand op het bord getoverd. Uit haar favoriete Rozenburg opening werd Jan Heijnen het vuur aan de schenen gelegd. In een spannende middenspel kon Manon door een paar mindere zetten niet profiteren van haar voordeel en was Jan er als de kippen bij om het spel naar zijn hand te zetten toen de stelling van Manon niet meer klopte. Een niet meer te vermijden nederlaag was het gevolg voor Manon, die als zo vaak meer verdiende maar toch niet recht naar werken krijgt.
Marcel zat tegen de zwakste broeder van het stel, Johan van Houten. Hij deed zijn achternaam wel eer aan en er verdwenen alras wat schijven van het bord. Marcel bleef echter geduldig en wist een goede positionele stand te houden. In het eindspel vond hij toch het juiste gat in de verdediging van zijn tegenspeler en kon hij een mooie overwinning boeken.
Ton van Hove had tegen Ernst Witjes lange tijd een gelijkwaardige stelling. Echter het eindspel kwam voor hem wat ongelukkig uit en plots moest er nog gewerkt worden voor een punt. Deze zat er ook wel in, maar door een mis telling in de berekeningen liet Ton de onvermijdbare 3 om 1 nog lopen en kwam hij in een verloren 4 om 2 eindspel terecht, waarin hij ook niet meer uitkwam en de vlag moest strijken.
Dit voerde de spanning wel op voor de laatste twee dammers Wiel en Andre. Deze moesten de achterstand goed maken, maar niets was zeker in deze wedstrijd, die eigenlijk vanaf het begin niet van een leien dakje liep. En dan druk ik me nog zachtjes uit.. Je weet wel van die wedstrijden die niet lopen en het harken is om goed de finish te halen. Wiel had inmiddels tegen de sympathieke Peter Bronstring een goede stelling op het bord en Peter moest een schijfje offeren om in de partij te blijven. Een zekere overwinning zou je zegge, maar als het tegenzit zit het ook tegen en Peter kon toch nog voor dreiging zorgen op Wiel’s uitgedunde lange vleugel. Middels een damcombinatie dacht onze nestor dit ondervangen te hebben, maar dit bleek schone schijn. Peter speelde hierop de enige zet die nog remisekansen bood. Wiel moest vervolgens nog hard werken en pas na een steekje van Peter (hij speelde 21-27 ipv 21-26) kon er een dikverdiende overwinning behaald worden, die ons ook nog bijna ontschoten was en wellicht desastreus zou zijn voor het eindresultaat.
Andre had een comfortabele klassieke partij op het bord gezet, wat zijn favoriete spelgenre is en hij in zijn element is. Na zijn tegenstander middels combinatiedreigingen onder druk gehouden te hebben en met een achtergebleven schijf opgezadeld had, werd een kansrijk eindspel ingegaan tegen de terug van weggeweest Dick Huitink. Echter ook hier zat het tegen en ondanks 4 dammen op het bord kon Andre niet verhinderen dat Dick een 2e dam kon halen. En onderschat niet de kracht van 2 dammen in het damspel! In een stand van 4 dammen en 2 schijven tegen 2 dammen en 2 schijven, zat er mijn inziens ook geen winst meer in en moest Andre na lange strijd in een onvermijdelijke remise berusten. Dit zorgde voor een benauwde 8-8 einduitslag wat net voldoende is om een wedstrijdpuntje voor te blijven op concurrent Roderland!
Echter nu moet er tegen Maastricht nog wel gewonnen worden om het kampioenschap binnen te slepen en om het etentje te kunnen gaan boeken. En dit lijkt me toch wel een goede motivatie om het seizoen goed af te sluiten!
Hopelijk hebben we de rituele mindere wedstrijd van het seizoen nu gehad en moeten we deze wedstrijd snel vergeten. Laat ons nu focussen op de finalewedstrijd tegen het provinciale gezelschap uit Maastricht.
Dat iedereen dit seizoen zijn steentje steeds bijdraagt is van onschatbare waarde voor onze gemeenschappelijke hobby die dammen heet…
Nieuwjaarstoernooi 2013
Nieuwjaarstoernooi 2013
Voorheen gold de regel: het Nieuwjaarstoernooi wordt gehouden op de eerste vrijdag van het jaar, mits deze niet op 1 januari zelf valt.
De aanpassing luidt: het Nieuwjaarstoernooi wordt gehouden op de eerste vrijdag van het jaar wanneer er de dag erna geen competitiewedstrijd van de KNDB plaatsvindt en mits deze niet op 1 januari zelf valt.
Voor zaterdag 5 januari 2013 is een KNDB competitiewedstrijd voorzien.
Het Schaesbergse Nieuwjaarstoernooi 2013 wordt derhalve georganiseerd op vrijdag 11 januari 2013.
Groeten,
Manon Bassant
Voorheen gold de regel: het Nieuwjaarstoernooi wordt gehouden op de eerste vrijdag van het jaar, mits deze niet op 1 januari zelf valt.
De aanpassing luidt: het Nieuwjaarstoernooi wordt gehouden op de eerste vrijdag van het jaar wanneer er de dag erna geen competitiewedstrijd van de KNDB plaatsvindt en mits deze niet op 1 januari zelf valt.
Voor zaterdag 5 januari 2013 is een KNDB competitiewedstrijd voorzien.
Het Schaesbergse Nieuwjaarstoernooi 2013 wordt derhalve georganiseerd op vrijdag 11 januari 2013.
Groeten,
Manon Bassant
-
damclubdvs
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 15 april 2012; 22:38
12-05-2012: Schaesberg - Raes Maastricht
DV Schaesberg –Raes Maastricht
door: Leon Oudenes
Met de nodige spanning werd al 3 weken uitgekeken naar de laatste wedstrijd tegen het provinciale team van Maastricht. Inzet was namelijk het kampioenschap van de Limburgse provinciale competitie van het seizoen 2011-12. Het is al weer enige seizoenen geleden dat de Schaesbergers zich kampioen mochten noemen. Ik herinner me dat het mijn eerste wedstrijd voor Schaesberg destijds was (seizoen 2008-2009 meen ik) en we speelde een barrageronde met Roderland en Maastricht! Na een afsluitende, spannende…, 8-8 tegen de Maastrichtenaren (inclusief Eddy Bude) gaf de winst op het eerste bord de doorslag. Vervolgens wisten we in latere seizoenen Roderland nog wel op een gelijkspel te houden en zelfs een keer van te winnen, maar de routinematige slechte wedstrijd zat er helaas altijd voor ons tussen…
Gelukkig hadden we die tegen Dios Brunssum (8-8) al achter de rug en konden we met frisse moed beginnen tegen de welbekende bezoekers.
Wiel had “invaller” Andy Damen getroffen welke bekend staat om zijn degelijke spel en het vooral tegen de sterkere goden, vermijden van overbodig risico. Desalniettemin kreeg Wiel na een strakke opening goed grip op de lange vleugel van Andy. Feilloos werd naar een kansrijke middenspel geschoven waarin de kansen voor de witspeler lag. In het latere middenspel werd er gekozen voor een (logische) offensief ruiltje (1x1) om vervolgens net niet voldoende voordeel te krijgen voor de winst. Wiel probeerde het nog enige tijd, maar moest toch in de onvermijdbare remise berusten. Als aandachtig toeschouwer van deze (technisch) mooie partij had ik al een voorgevoel dat het offensief ruiltje tegen Andy waarschijnlijk net niet voldoende zou zijn. (soms voel je dat gewoon…!) Een betere optie op deze 42e zet was het agressieve 28-23 met het idee om vervolgens 42-38 te spelen om het klaverblad van zwart buitenspel te houden en de stand niet te dun te laten worden. Na eigen analyse moet zwart alles uit de kast halen om een puntje te redden. In kansberekening schat ik dit op minder dan 10%. Helaas geen dubbele beloning voor deze fraaie partij.
Ik zelf zat tegen onze vrolijke vriend Eddy Jansen. Eddy staat bij Maastricht bekend om zijn bovenmatige talent voor combinaties en vindingrijkheid. Als zichtbaar liefhebber van de damsport was Eddy niet bang om een zwaar klassieke opening te spelen, waarin hij toch opgescheept kwam te zitten met wat nadeeltjes. Voor mijn gevoel heb ik op de 15e zet een kansrijke voortzetting gemist om de wedstrijd direct al naar mijn hand te zetten en blijvend te kunnen profiteren van de enigzins kromme lange vleugel. Nu kwamen mijn tempo’s niet meer uit om de stand onder controle te houden. Na 31 minuten denken kwam vervolgens wel mijn 16e zet die toch nog perspectief bood om de wedstrijd in de grip te houden. De 17e zet was namelijk een beoogde lokzet. Na zichtbare veel rekenwerk van de tegenstander werd uiteindelijk toch de fatale beslissing gemaakt om een (vergiftigde) combinatie uit te voeren. In een 17 tegen 17 bleef uiteindelijk na alle slagwerk een 8 tegen 9 over! Met een schijfwinst op zak leek dan ook niets een overwinning in de weg te staan. Maar Eddy is een volhouder en bleef tot het laatste moment strijden. En hij wist er zowaar nog een (verloren) 5 om 3 eindspel uit te peuteren. Dan moet ik eerst nog wel goed dam halen op veld 3 ipv 4. Met zelfs nog een paar minuten bedenktijd over nam ik het te snelle besluit om op 4 dam te halen (50e zet!) met het idee dat dit ook uit was. Toeschouwer Andre zag het probleem ook niet en had de twee ook al geteld. Echter tot mijn verbijstering had Eddy toch nog 1 zet waarin hij rechtstreek een onvermijdelijke 1 om 3 kon afdwingen. Helaas pindakaas voor deze jongen. Gelukkig toch ook een mens weer blij gemaakt vandaag, dat wel.
Andre had vervolgens weer achter het 3e bord plaats genomen tegen de sterkste ratingspeler Gijs Schoenmakers. Gijs had vanaf het begin al zijn intenties laten zien om met zijn eerste zet 16-21 te spelen en vol voor de winst te gaan. Echter de Schaesberger was niet van plan om hieraan mee te werken en koos voor een voorzichtige klassieke benadering. Het temponadeel werd goed in de gaten gehouden en het in de klassieke wereld bekend staande principe dat een temponadeel van 7 en meer (aanvalsklassiek) voor een negatieve omslag kan zorgen werd zorgvuldig afgestemd. (Gijs kwam tot maximaal 6!) Gek genoeg bleven de beste kansen toch nog voor Gijs. Andre had zijn tijd echter goed verdeeld en kon op zijn gemak na de eerste tijdnoodcontrole de juiste zetten spelen om in de veilige remisemarge te blijven. Een degelijk gespeelde partij van onze voorzitter.
Valere had tegen Dre een leuke tegenstander getroffen. Beide spelers gekenmerkt met een eigen (avontuurlijke) stijl van spelen. In een onorthodoxe partij was lang onduidelijk waar de beste kansen lagen. Naar mijn idee had Dre lange tijd de betere stand maar na het te ambitieuze 27-22 werden de bordjes verhangen en kon Valere zijn kunsten maximaal etaleren.. Valere kon een uiterst belangrijke twee noteren en we mogen ons gelukkig prijzen dat hij graag voor ons uitkomt en de lange reis voor lief neemt. Damlievers pur sang!
Bram had tegen Stephan Jansen een ondergewaardeerde ratingspeler getroffen die zeker nog een paar stappen kan maken. Stephan staat bekend dat hij alles durft te spelen, maar nog wel eens in tijd(gebrek)problemen komt. Om dit te voorkomen werd er al snel overgeschakeld op het middenspel waarin Bram net niet voldoende druk op veld 24 kon voeren. Het spel liep vervolgens als een nachtkaars uit en in een acht om acht werd een remise overkomen. Niet echte een spannende wedstrijd van de bovenste plank om het zo te zeggen, maar toch weer een teken dat Stephan weer een stap gezet heeft in het realiseren van de goede punten. Helaas voor Bram zat er niet meer dan een remise in, maar gelukkig heeft hij wel het tweede punt gescoord op het thuisfront!
Ton zat tegen Lou Chapin achter het bord. Een onvoorspelbare speler waar zelfs Paul bang voor is! Heeft er namelijk al menigmaal van verloren… Ton begon met een goed plan om gebruik te maken van een onevenwichtige verdeling van de schijven op het bord bij de tegenstander. Handig werd druk uit geoefend op de lange vleugel en deze tevens uit te dunnen. Een “kleintje” werd Lou noodlottig. Een lichte combinatie deed hem de das om in een overigens al verloren stelling. Toch lekker om te horen dat het 1e resultaat een twee oplevert en geeft weer extra stimulans voor de teamgenoten om dit te evenaren!
Marcel zat tegen good-old Cees Crotjes. (75+ en nog een fanatiek dammer) Zoals Marcel al heel het seizoen heeft laten zien, blijkt hij te beschikken over verborgen talent wat zo nu en dan naar de oppervlakte komt. (het duidelijkste bij sneldammen) In een originele partij werd er door beide partijen op los getimmerd en werden, middels een flankpartij, beide lange vleugels bestookt. Marcel had hierin de betere partijopzet en kon middels de juiste positionele zetten de flanken van Cees uit elkaar drijven. Geduldig werden de voordeeltjes gepakt en werd het eind fraai afgewerkt. Een verdiende twee na deze clash.
Manon zat tegen de onberekenbare Theo Blom die dit seizoen na het behalen van een punt in de landelijke competitie een flinke bust heeft gekregen en onbevangen achter het bord zat. Dat beide spelers in hun element waren en niet voor elkaar onder wilden doen leverde een mooie wedstrijd op. Heikel punt bij Manon is dit seizoen haar tijdverdeling. In de opbouwfase wordt de nodige tijd gestoken om bij de oogst te weinig vruchten te plukken. (Wellicht geldt dit ook in het algemeen voor de vrouwelijke kant?) Wellicht kunnen we e.e.a. nog bijschaven op de techniek en de afwerking. Manon heeft de potentie hogerop te komen. Kwestie van sneller de keuzes maken. De grootste keuze is inmiddels al juist gemaakt…(Zoals de meesten al weten wordt er op de 18e mei a.s. in het huwelijksbootje gestapt). In heftige tijdnood (10 zet+ in minder dan 52 seconden) werd in eerste instantie een remiseaanbod door Theo afgewezen, maar na het produceren van een onreglementaire zet, werd toch remise overeengekomen.
Kortom toch nog een duidelijke 11-5 overwinning welke zelfs nog hoger had kunnen uitvallen. Met andere woorden weer KAMPIOEN en dat mag gevierd worden. Dit gaan we nog vieren met een etentje. Nadere gegevens volgens nog in deze.
Na een rondje van de penningmeester (in functie) als afsluiter, werd deze enerverende damdag afgesloten.
Tot zover het iets uitgebreider verslag van onze verslaggever (voor deze speciale extra lange editie)
door: Leon Oudenes
Met de nodige spanning werd al 3 weken uitgekeken naar de laatste wedstrijd tegen het provinciale team van Maastricht. Inzet was namelijk het kampioenschap van de Limburgse provinciale competitie van het seizoen 2011-12. Het is al weer enige seizoenen geleden dat de Schaesbergers zich kampioen mochten noemen. Ik herinner me dat het mijn eerste wedstrijd voor Schaesberg destijds was (seizoen 2008-2009 meen ik) en we speelde een barrageronde met Roderland en Maastricht! Na een afsluitende, spannende…, 8-8 tegen de Maastrichtenaren (inclusief Eddy Bude) gaf de winst op het eerste bord de doorslag. Vervolgens wisten we in latere seizoenen Roderland nog wel op een gelijkspel te houden en zelfs een keer van te winnen, maar de routinematige slechte wedstrijd zat er helaas altijd voor ons tussen…
Gelukkig hadden we die tegen Dios Brunssum (8-8) al achter de rug en konden we met frisse moed beginnen tegen de welbekende bezoekers.
Wiel had “invaller” Andy Damen getroffen welke bekend staat om zijn degelijke spel en het vooral tegen de sterkere goden, vermijden van overbodig risico. Desalniettemin kreeg Wiel na een strakke opening goed grip op de lange vleugel van Andy. Feilloos werd naar een kansrijke middenspel geschoven waarin de kansen voor de witspeler lag. In het latere middenspel werd er gekozen voor een (logische) offensief ruiltje (1x1) om vervolgens net niet voldoende voordeel te krijgen voor de winst. Wiel probeerde het nog enige tijd, maar moest toch in de onvermijdbare remise berusten. Als aandachtig toeschouwer van deze (technisch) mooie partij had ik al een voorgevoel dat het offensief ruiltje tegen Andy waarschijnlijk net niet voldoende zou zijn. (soms voel je dat gewoon…!) Een betere optie op deze 42e zet was het agressieve 28-23 met het idee om vervolgens 42-38 te spelen om het klaverblad van zwart buitenspel te houden en de stand niet te dun te laten worden. Na eigen analyse moet zwart alles uit de kast halen om een puntje te redden. In kansberekening schat ik dit op minder dan 10%. Helaas geen dubbele beloning voor deze fraaie partij.
Ik zelf zat tegen onze vrolijke vriend Eddy Jansen. Eddy staat bij Maastricht bekend om zijn bovenmatige talent voor combinaties en vindingrijkheid. Als zichtbaar liefhebber van de damsport was Eddy niet bang om een zwaar klassieke opening te spelen, waarin hij toch opgescheept kwam te zitten met wat nadeeltjes. Voor mijn gevoel heb ik op de 15e zet een kansrijke voortzetting gemist om de wedstrijd direct al naar mijn hand te zetten en blijvend te kunnen profiteren van de enigzins kromme lange vleugel. Nu kwamen mijn tempo’s niet meer uit om de stand onder controle te houden. Na 31 minuten denken kwam vervolgens wel mijn 16e zet die toch nog perspectief bood om de wedstrijd in de grip te houden. De 17e zet was namelijk een beoogde lokzet. Na zichtbare veel rekenwerk van de tegenstander werd uiteindelijk toch de fatale beslissing gemaakt om een (vergiftigde) combinatie uit te voeren. In een 17 tegen 17 bleef uiteindelijk na alle slagwerk een 8 tegen 9 over! Met een schijfwinst op zak leek dan ook niets een overwinning in de weg te staan. Maar Eddy is een volhouder en bleef tot het laatste moment strijden. En hij wist er zowaar nog een (verloren) 5 om 3 eindspel uit te peuteren. Dan moet ik eerst nog wel goed dam halen op veld 3 ipv 4. Met zelfs nog een paar minuten bedenktijd over nam ik het te snelle besluit om op 4 dam te halen (50e zet!) met het idee dat dit ook uit was. Toeschouwer Andre zag het probleem ook niet en had de twee ook al geteld. Echter tot mijn verbijstering had Eddy toch nog 1 zet waarin hij rechtstreek een onvermijdelijke 1 om 3 kon afdwingen. Helaas pindakaas voor deze jongen. Gelukkig toch ook een mens weer blij gemaakt vandaag, dat wel.
Andre had vervolgens weer achter het 3e bord plaats genomen tegen de sterkste ratingspeler Gijs Schoenmakers. Gijs had vanaf het begin al zijn intenties laten zien om met zijn eerste zet 16-21 te spelen en vol voor de winst te gaan. Echter de Schaesberger was niet van plan om hieraan mee te werken en koos voor een voorzichtige klassieke benadering. Het temponadeel werd goed in de gaten gehouden en het in de klassieke wereld bekend staande principe dat een temponadeel van 7 en meer (aanvalsklassiek) voor een negatieve omslag kan zorgen werd zorgvuldig afgestemd. (Gijs kwam tot maximaal 6!) Gek genoeg bleven de beste kansen toch nog voor Gijs. Andre had zijn tijd echter goed verdeeld en kon op zijn gemak na de eerste tijdnoodcontrole de juiste zetten spelen om in de veilige remisemarge te blijven. Een degelijk gespeelde partij van onze voorzitter.
Valere had tegen Dre een leuke tegenstander getroffen. Beide spelers gekenmerkt met een eigen (avontuurlijke) stijl van spelen. In een onorthodoxe partij was lang onduidelijk waar de beste kansen lagen. Naar mijn idee had Dre lange tijd de betere stand maar na het te ambitieuze 27-22 werden de bordjes verhangen en kon Valere zijn kunsten maximaal etaleren.. Valere kon een uiterst belangrijke twee noteren en we mogen ons gelukkig prijzen dat hij graag voor ons uitkomt en de lange reis voor lief neemt. Damlievers pur sang!
Bram had tegen Stephan Jansen een ondergewaardeerde ratingspeler getroffen die zeker nog een paar stappen kan maken. Stephan staat bekend dat hij alles durft te spelen, maar nog wel eens in tijd(gebrek)problemen komt. Om dit te voorkomen werd er al snel overgeschakeld op het middenspel waarin Bram net niet voldoende druk op veld 24 kon voeren. Het spel liep vervolgens als een nachtkaars uit en in een acht om acht werd een remise overkomen. Niet echte een spannende wedstrijd van de bovenste plank om het zo te zeggen, maar toch weer een teken dat Stephan weer een stap gezet heeft in het realiseren van de goede punten. Helaas voor Bram zat er niet meer dan een remise in, maar gelukkig heeft hij wel het tweede punt gescoord op het thuisfront!
Ton zat tegen Lou Chapin achter het bord. Een onvoorspelbare speler waar zelfs Paul bang voor is! Heeft er namelijk al menigmaal van verloren… Ton begon met een goed plan om gebruik te maken van een onevenwichtige verdeling van de schijven op het bord bij de tegenstander. Handig werd druk uit geoefend op de lange vleugel en deze tevens uit te dunnen. Een “kleintje” werd Lou noodlottig. Een lichte combinatie deed hem de das om in een overigens al verloren stelling. Toch lekker om te horen dat het 1e resultaat een twee oplevert en geeft weer extra stimulans voor de teamgenoten om dit te evenaren!
Marcel zat tegen good-old Cees Crotjes. (75+ en nog een fanatiek dammer) Zoals Marcel al heel het seizoen heeft laten zien, blijkt hij te beschikken over verborgen talent wat zo nu en dan naar de oppervlakte komt. (het duidelijkste bij sneldammen) In een originele partij werd er door beide partijen op los getimmerd en werden, middels een flankpartij, beide lange vleugels bestookt. Marcel had hierin de betere partijopzet en kon middels de juiste positionele zetten de flanken van Cees uit elkaar drijven. Geduldig werden de voordeeltjes gepakt en werd het eind fraai afgewerkt. Een verdiende twee na deze clash.
Manon zat tegen de onberekenbare Theo Blom die dit seizoen na het behalen van een punt in de landelijke competitie een flinke bust heeft gekregen en onbevangen achter het bord zat. Dat beide spelers in hun element waren en niet voor elkaar onder wilden doen leverde een mooie wedstrijd op. Heikel punt bij Manon is dit seizoen haar tijdverdeling. In de opbouwfase wordt de nodige tijd gestoken om bij de oogst te weinig vruchten te plukken. (Wellicht geldt dit ook in het algemeen voor de vrouwelijke kant?) Wellicht kunnen we e.e.a. nog bijschaven op de techniek en de afwerking. Manon heeft de potentie hogerop te komen. Kwestie van sneller de keuzes maken. De grootste keuze is inmiddels al juist gemaakt…(Zoals de meesten al weten wordt er op de 18e mei a.s. in het huwelijksbootje gestapt). In heftige tijdnood (10 zet+ in minder dan 52 seconden) werd in eerste instantie een remiseaanbod door Theo afgewezen, maar na het produceren van een onreglementaire zet, werd toch remise overeengekomen.
Kortom toch nog een duidelijke 11-5 overwinning welke zelfs nog hoger had kunnen uitvallen. Met andere woorden weer KAMPIOEN en dat mag gevierd worden. Dit gaan we nog vieren met een etentje. Nadere gegevens volgens nog in deze.
Na een rondje van de penningmeester (in functie) als afsluiter, werd deze enerverende damdag afgesloten.
Tot zover het iets uitgebreider verslag van onze verslaggever (voor deze speciale extra lange editie)