Plaats uw fragmenten uit de Nationale competitie hier!
Coming soon: Ton Sijbrands - Martijn van Gortel
Nationale competitie
Soon is still soon!Holger schreef:Tijn, when is soon?
Ik ben benieuwd naar de varianten die je opponent zo lustig gestrooid heeft in d'heremiet. Volgens mij was het een onsje meer dan de MGL-damrubriek heeft laten zien.
Heb het erg druk laatste tijd met stage. Eerst morgen eens een bezoekje brengen aan Papendal.
Wellicht brengt Leopold Sekongo iets van Limburgse inbreng in de finale van het NK?
Ik ben inmiddels gestopt met analyserenBert schreef:Tijn, het heeft lang geduurd, maar het wachten wordt beloond: werkelijk een indrukwekkende analyse!Tijn schreef: Wit maakt remise via 36-31.
Na afloop van de wedstrijd gaf Sijbrands een hele stroom aan informatie over de partij. Indrukwekkend om te zien. Paul Nitsch schreef er ook een rubriek over vol in de krant.
Echter de winst, zoals die in de partij leek te zitten valt uit elkaar door enkele ragfijne offers. Of de resterende stand dan nog wint? Misschien analytisch.
Ik heb geen zin in het veriantenspuwen als het niks oplevert.
Overigens mijn excuses voor de late reactie. Ik zag de reactie van Bert nu pas.
B. Verton - M. van Genderen (GDC2 - Eureka, 30-9-2006)
Zwart speelde 23-28? waarna wit het uitmaakte met een niet al te diepe maar wel grappige combinatie.
Heb je wellicht ook een leuk fragment uit de landelijke of provinciale competitie? Via http://www.pldb.nl/forum/viewtopic.php?t=22 kun je lezen hoe je diagrammen kunt plaatsen. Als dat niet lukt kun je eventueel ook naar info@pldb.nl mailen.
Zwart speelde 23-28? waarna wit het uitmaakte met een niet al te diepe maar wel grappige combinatie.
Heb je wellicht ook een leuk fragment uit de landelijke of provinciale competitie? Via http://www.pldb.nl/forum/viewtopic.php?t=22 kun je lezen hoe je diagrammen kunt plaatsen. Als dat niet lukt kun je eventueel ook naar info@pldb.nl mailen.
Over Martijn van Gortel - Henk Klarenbeek 0-2 (CEMA-HILTEX) zie: http://www.devastezet.nl/cms/index.php? ... &Itemid=12
Hét moment wil ik de kijker hier niet onthouden:
31-27!? 22x31 26x37 17x26 37-31 26x28 39-33 28x48 38-33 29x40 45x34 48x30 35x4 20-24! 4x31 12-18 31x29 23x34
Hét moment wil ik de kijker hier niet onthouden:
31-27!? 22x31 26x37 17x26 37-31 26x28 39-33 28x48 38-33 29x40 45x34 48x30 35x4 20-24! 4x31 12-18 31x29 23x34
Laatst gewijzigd door Tijn op 16 oktober 2006; 14:45, 1 keer totaal gewijzigd.
Eureka verslaat kampioenskandidaat
Na de eerste twee wedstrijden van het seizoen wisten we het al: Eureka hoort op het landelijke platform thuis. Met twee bijzonder overtuigende overwinningen op zak konden we de wedstrijd tegen de op papier sterkste tegenstander met vertrouwen tegemoet treden. Om twaalf uur alles goed geregeld. Geen zorgen over laatkomers, borden keurig opgesteld, welkomstwoordje gesproken en de broodjes vers gesmeerd. Kortom, de Hoensbroekse schijven popelend aan de start.
De eerste zetten gaven een minder nerveuze aanblik dan tijdens de openingswedstrijd. Was plankenkoorts toen een beetje aan de orde en werd nog voorzichtig en aftastend geopereerd, nu wisten de Eurekanen trefzeker uit de startblokken te schieten. Maar echte tekening in de strijd liet nog even op zich wachten. Sterker nog, het duurde zelfs erg lang alvorens de eerste remisegrens overschreden leek te gaan worden.
En de eerste remise. Op naam van Raymond Vandecaetsbeek. Onze held van Kurnik besloot vandaag eens rustig aan te doen en in ieder geval het onheil van eerdere wedstrijden te vermijden. En daar slaagde hij glansrijk in. Een probleemloze partij stelde het beoogde resultaat bekwaam veilig zodat Raymond verlost is van zijn puntloze status. Volgende keer op weg naar een twee?
Het tweede gelijke spel mocht ik bijeen schuiven. Natuurlijk ging ik op jacht naar meer, maar mijn tegenstander maakte me al snel duidelijk dat hij niet van plan was hieraan mee te werken. Een hecht stuk beton werd opgeworpen en ik mocht proberen mijn tanden stuk te bijten. Ja, dat vermaledijde aanvalsklassiek toch. Telkens weer nauwkeurig doorrekenen, want ondoordacht aanvallen kan leiden tot een nadelig gesloten stelling. Toch leek het me op een gegeven moment te gaan lukken de stelling gunstig te openen, maar dat was een optische illusie. Ik moest even voorzichtigheid betrachten en daarna nog een listig moment. De met wit spelende Zeeuw speelde zijn veertigste zet en bood remise aan. Kon ik niet accepteren, immers, ik had er pas negen en dertig bijeen geschraapt. Dus toch maar even zet veertig meenemen alvorens de vrede te tekenen. En de reglementen zijn helder: remise mag pas overeengekomen worden nadat er wederzijds veertig zetten zijn gedaan. Gaan we het nog meemaken deze competitie¬? Ergens in den lande een 0-0?
Het derde bord gaf de derde remise te zien. Maar dat was bij het ingaan van het middenspel nog niet zo zeker. John Lewkowicz opende gesloten klassiek en moest de gang naar het kerkhof maken. Met kunst- en vliegwerk werd de voorpost verplaatst naar veld 21 alwaar opnieuw onheil dreigde. Maar John bleef rustig en waakte over zijn leven. Allengs kwamen de stellingen weer in balans zodat het einde van de partij volkomen in evenwicht was.
Marius Coolen. Altijd speelt hij mooi. Heerlijke stellingen tovert hij telkenmale op het bord. Met een weldadige opstelling van schijven het middenspel in. Maar dan moet er iets concreets geboetseerd worden met het verkregen materiaal en dat is een ander verhaal. Jammer dat Marius er niet in slaagde het snel verkregen voordeel vast te houden en af te wikkelen naar een kansrijk eindspel. De slotstelling was ook hier volkomen gelijkwaardig.
Peter Swelsen. In tegenstelling tot Marius geen man van de opening. Al snel werd onhandig geruild en genoegen genomen met een mindere, ja wat passievere stelling. Maar de kentering niet snel daarna. In het middenspel werd een mooie omsingeling opgestart en kreeg Peter prachtige mogelijkheden. Met de vlag op vallen zal hij ongetwijfeld een goede kans op winst onbenut hebben gelaten. Nu moest hij toezien hoe het eindspel door de man van Middelburg eenvoudig naar de veilige haven werd geloodst.
Peter Eikelenberg speelde een goede opening en verkreeg snel vat op zijn tegenstander. Een open structuur met duidelijk ruimte-overwicht werd afgedwongen. Maar daarna raakte Peter het spoor bijster. Eerst werd onnodig de kroonschijf aangewend om vervolgens niet doortastend op te treden in het centrum. De stellingen sloten klassiek en Peter stond plots moeilijk. De overgang naar het late middenspel gaf weer een open spelbeeld en na enige vermakelijkheden werd ook hier de remise behaald. Al met al een terechte uitslag.
Luc Masquelier onze man van beton. Op het eerste bord met een duidelijke opdracht. Waken over het punt. De eerste schermutselingen in Zeeuws voordeel en de aanval kreeg snel een dreigende vorm. Maar luc toonde aan de juiste man aan het juiste bord te zijn. De aanval werd geneutraliseerd en het einddoel kwam in zicht. Toch nog een moment van schrik in het gevorderde middenspel. Een vermeende schijfwinst werd gemeen gepareerd en even later brak de man van Walcheren door naar dam. Maar Luc kent de Zeeuwsche spreuk, worstelde en kwam veilig boven. De zevende remise op het wedstrijdformulier. Maar de overwinning had zich reeds aangekondigd!
En wie mocht het zoet van de overwinning smaken? Jawel, niemand minder dan de teamleider zelf. Eddy Zijlstra speelt prachtige en sterke partijen. Zo ook nu. Goede partij-opzet, solide en geduldig spel en op weg naar een kansrijk middenspel. Met de structuur van het hoefijzer weet Eddy wel raad en een schijf winst werd afgedwongen. Koelbloedig wikkelde hij vervolgens af en een meer dan verdiende overwinning werd genoteeerd. Prachtig!
Valère Hermans. De grillige speler van het team. Op zijn bord is altijd wel wat te beleven. Halverwege de wedstrijd een rookpauze onder de blote hemel. Valère: ‘Em had bijna zeven elf gespeeld, dan had ik ‘em liggen!’ Altijd op zoek naar de finesse en de snelle beslissing. Maar zijn tegenstander weigerde in de fout te gaan en bleef overeind. In het vierde speeluur een moeilijk klassieke stelling. Valère bleef loeren op kansen, forceerde een beetje en kwam in het nadeel. Een schijf werd ingeleverd, maar het dammeneindspel werd bereikt. Een remise-eindspel met twee wegen naar de veiligheid. Een strategische en een tactische weg. Wie hem kent weet welke weg Valère heeft gekozen!
En tot slot onze Zeeuw in actie. Bert Verton ten strijde tegen bekend volk. Na twee spectaculaire partijen, een felle aanvalspartij in ronde een en een gewaagde omsingeling in ronde twee, nu voor zijn doen wat rustiger aan. Maar wel duidelijk voordeel na de eerste bewegingen. Bert vond in de vijandelijke witte schijven op 27 en 29 een stevig houvast, maar een slordigheid glipte er tussendoor. Zijn opponent liet zich het buitenkansje niet ontgaan en ruilde uit de problemen. De partij kabbelde rustig voort en leek naar remise te gaan. Plots kreeg Bert nog kansen en deze werden dankbaar benut. Het eindspel stond zeer voordelig en Bert scoorde zijn derde overwinning op rij. Een geweldig resultaat!
Middelburg overwonnen. Met 2-0 in doelpunten. Zo vermeldt de kndb-site het. Eureka houdt het doel schoon en dat is zeker het vermelden waard. Achteraf kunnen we zeggen dat we deze sterke opponent met speels gemak verslagen hebben. Een volkomen verdiende overwinning. Lonkt het kampioenschap? Mogelijk, maar het is nog een lange weg. Belangrijker is het dat we weer lekker nationaal spelen. De aanvankelijke doelstelling is gehaald. Eureka staat weer op de landelijke kaart!
Na de eerste twee wedstrijden van het seizoen wisten we het al: Eureka hoort op het landelijke platform thuis. Met twee bijzonder overtuigende overwinningen op zak konden we de wedstrijd tegen de op papier sterkste tegenstander met vertrouwen tegemoet treden. Om twaalf uur alles goed geregeld. Geen zorgen over laatkomers, borden keurig opgesteld, welkomstwoordje gesproken en de broodjes vers gesmeerd. Kortom, de Hoensbroekse schijven popelend aan de start.
De eerste zetten gaven een minder nerveuze aanblik dan tijdens de openingswedstrijd. Was plankenkoorts toen een beetje aan de orde en werd nog voorzichtig en aftastend geopereerd, nu wisten de Eurekanen trefzeker uit de startblokken te schieten. Maar echte tekening in de strijd liet nog even op zich wachten. Sterker nog, het duurde zelfs erg lang alvorens de eerste remisegrens overschreden leek te gaan worden.
En de eerste remise. Op naam van Raymond Vandecaetsbeek. Onze held van Kurnik besloot vandaag eens rustig aan te doen en in ieder geval het onheil van eerdere wedstrijden te vermijden. En daar slaagde hij glansrijk in. Een probleemloze partij stelde het beoogde resultaat bekwaam veilig zodat Raymond verlost is van zijn puntloze status. Volgende keer op weg naar een twee?
Het tweede gelijke spel mocht ik bijeen schuiven. Natuurlijk ging ik op jacht naar meer, maar mijn tegenstander maakte me al snel duidelijk dat hij niet van plan was hieraan mee te werken. Een hecht stuk beton werd opgeworpen en ik mocht proberen mijn tanden stuk te bijten. Ja, dat vermaledijde aanvalsklassiek toch. Telkens weer nauwkeurig doorrekenen, want ondoordacht aanvallen kan leiden tot een nadelig gesloten stelling. Toch leek het me op een gegeven moment te gaan lukken de stelling gunstig te openen, maar dat was een optische illusie. Ik moest even voorzichtigheid betrachten en daarna nog een listig moment. De met wit spelende Zeeuw speelde zijn veertigste zet en bood remise aan. Kon ik niet accepteren, immers, ik had er pas negen en dertig bijeen geschraapt. Dus toch maar even zet veertig meenemen alvorens de vrede te tekenen. En de reglementen zijn helder: remise mag pas overeengekomen worden nadat er wederzijds veertig zetten zijn gedaan. Gaan we het nog meemaken deze competitie¬? Ergens in den lande een 0-0?
Het derde bord gaf de derde remise te zien. Maar dat was bij het ingaan van het middenspel nog niet zo zeker. John Lewkowicz opende gesloten klassiek en moest de gang naar het kerkhof maken. Met kunst- en vliegwerk werd de voorpost verplaatst naar veld 21 alwaar opnieuw onheil dreigde. Maar John bleef rustig en waakte over zijn leven. Allengs kwamen de stellingen weer in balans zodat het einde van de partij volkomen in evenwicht was.
Marius Coolen. Altijd speelt hij mooi. Heerlijke stellingen tovert hij telkenmale op het bord. Met een weldadige opstelling van schijven het middenspel in. Maar dan moet er iets concreets geboetseerd worden met het verkregen materiaal en dat is een ander verhaal. Jammer dat Marius er niet in slaagde het snel verkregen voordeel vast te houden en af te wikkelen naar een kansrijk eindspel. De slotstelling was ook hier volkomen gelijkwaardig.
Peter Swelsen. In tegenstelling tot Marius geen man van de opening. Al snel werd onhandig geruild en genoegen genomen met een mindere, ja wat passievere stelling. Maar de kentering niet snel daarna. In het middenspel werd een mooie omsingeling opgestart en kreeg Peter prachtige mogelijkheden. Met de vlag op vallen zal hij ongetwijfeld een goede kans op winst onbenut hebben gelaten. Nu moest hij toezien hoe het eindspel door de man van Middelburg eenvoudig naar de veilige haven werd geloodst.
Peter Eikelenberg speelde een goede opening en verkreeg snel vat op zijn tegenstander. Een open structuur met duidelijk ruimte-overwicht werd afgedwongen. Maar daarna raakte Peter het spoor bijster. Eerst werd onnodig de kroonschijf aangewend om vervolgens niet doortastend op te treden in het centrum. De stellingen sloten klassiek en Peter stond plots moeilijk. De overgang naar het late middenspel gaf weer een open spelbeeld en na enige vermakelijkheden werd ook hier de remise behaald. Al met al een terechte uitslag.
Luc Masquelier onze man van beton. Op het eerste bord met een duidelijke opdracht. Waken over het punt. De eerste schermutselingen in Zeeuws voordeel en de aanval kreeg snel een dreigende vorm. Maar luc toonde aan de juiste man aan het juiste bord te zijn. De aanval werd geneutraliseerd en het einddoel kwam in zicht. Toch nog een moment van schrik in het gevorderde middenspel. Een vermeende schijfwinst werd gemeen gepareerd en even later brak de man van Walcheren door naar dam. Maar Luc kent de Zeeuwsche spreuk, worstelde en kwam veilig boven. De zevende remise op het wedstrijdformulier. Maar de overwinning had zich reeds aangekondigd!
En wie mocht het zoet van de overwinning smaken? Jawel, niemand minder dan de teamleider zelf. Eddy Zijlstra speelt prachtige en sterke partijen. Zo ook nu. Goede partij-opzet, solide en geduldig spel en op weg naar een kansrijk middenspel. Met de structuur van het hoefijzer weet Eddy wel raad en een schijf winst werd afgedwongen. Koelbloedig wikkelde hij vervolgens af en een meer dan verdiende overwinning werd genoteeerd. Prachtig!
Valère Hermans. De grillige speler van het team. Op zijn bord is altijd wel wat te beleven. Halverwege de wedstrijd een rookpauze onder de blote hemel. Valère: ‘Em had bijna zeven elf gespeeld, dan had ik ‘em liggen!’ Altijd op zoek naar de finesse en de snelle beslissing. Maar zijn tegenstander weigerde in de fout te gaan en bleef overeind. In het vierde speeluur een moeilijk klassieke stelling. Valère bleef loeren op kansen, forceerde een beetje en kwam in het nadeel. Een schijf werd ingeleverd, maar het dammeneindspel werd bereikt. Een remise-eindspel met twee wegen naar de veiligheid. Een strategische en een tactische weg. Wie hem kent weet welke weg Valère heeft gekozen!
En tot slot onze Zeeuw in actie. Bert Verton ten strijde tegen bekend volk. Na twee spectaculaire partijen, een felle aanvalspartij in ronde een en een gewaagde omsingeling in ronde twee, nu voor zijn doen wat rustiger aan. Maar wel duidelijk voordeel na de eerste bewegingen. Bert vond in de vijandelijke witte schijven op 27 en 29 een stevig houvast, maar een slordigheid glipte er tussendoor. Zijn opponent liet zich het buitenkansje niet ontgaan en ruilde uit de problemen. De partij kabbelde rustig voort en leek naar remise te gaan. Plots kreeg Bert nog kansen en deze werden dankbaar benut. Het eindspel stond zeer voordelig en Bert scoorde zijn derde overwinning op rij. Een geweldig resultaat!
Middelburg overwonnen. Met 2-0 in doelpunten. Zo vermeldt de kndb-site het. Eureka houdt het doel schoon en dat is zeker het vermelden waard. Achteraf kunnen we zeggen dat we deze sterke opponent met speels gemak verslagen hebben. Een volkomen verdiende overwinning. Lonkt het kampioenschap? Mogelijk, maar het is nog een lange weg. Belangrijker is het dat we weer lekker nationaal spelen. De aanvankelijke doelstelling is gehaald. Eureka staat weer op de landelijke kaart!